Jest coś niezwykłego w tym momencie, gdy wyrywam pachnące ziemią marchewki, gdy zbieram kwaskowate borówki i pękate kalarepy. Gdy smakuję słodkich truskawek i cierpkich porzeczek. Jest coś niesamowitego, gdy okoliczna trawa i krzewy napojone wodą wręcz buchają zielenią. Gdy w powietrzu po deszczu unosi się ozonowy zapach, a parująca, nagrzana ziemia spowita jest lekką mgiełką. To jest ten moment, gdy na chwilę przenoszę się w czasie i przestrzeni. Przenoszę się w inne miejsce.  Przez moment jestem tam, gdzie nie ma śmiertelnie chorych dzieci, dorosłych bijących słabszych, ostrych jak brzytwa wyzwisk. Gdzie nie ma bólu i łez. Przez moment jestem w miejscu, do którego tęsknię całe życie, choć przecież nigdy tam nie byłam. Jestem w miejscu, które było stworzone dla mnie, gdzie zaplanowano bym mieszkała. Przez krótki czas jestem tam. Jestem w Ogrodzie.

Obraz Radfotosonn z Pixabay